امر به معروف همه ی ذهنم رو درگیر کرده. همش یاد این حرف حضرت آقا هستم که احتمال تأثیر همه جا قطعی است.

دیدگاهم نسبت به امر به معروف، نسبت به چند وقت پیش خیــــلی عوض شده. قبلاً فکر میکردم که یه تذکر کوتاه و گذرا، کارو بهتر که نمیکنه هیچ، بدتر هم میکنه.

اما الآن متوجه شدم که واقعاً اینطور نیست و واقعاً تذکر لسانی معجزه میکنه. بدحجابی های جدید خیلـــــی بد شده.

پوشیدن ساق، مانتوهای جدید که جلوشون به اندازه ی بلیز کوتاهه، خانومایی که شالشون فقط روی گیره ی سرشون قرار گرفته و ... .

کاش ملتِ مخالف بدحجابی متحد بودن باهم و تذکر ساده ی لسانی رو جدی میگرفتن که اگه همه این کارو میکردن، ریشه ی گناه خشکیده میشد... .

خودم امر به معروف و نهی از منکر میکنم گاهی. اما هنوزم که هنوزه میترسم. هر چند که اغلب اوقات برخورد

خوبی باهام دارن و برای دلخوشی من هم که شده، یه دستی به سرو روشون میکشن یا یه تشکر خشک و خالی میکنن،

اما برام پیش اومده که باهام برخورد تند هم داشته باشن و من هم با یه نگاه معنا دار و یه لبخند تلخ ازشون رد شدم.


انشالا در آینده بیشتر راجع به امر به معروف و نحوه ی اجراش حرف میزنم.